Şiddet, günümüz dünyasında birçok kadının karşı karşıya kaldığı bir durumdur. Dünyamız her ne kadar gün geçtikçe ‘gelişse’ bile maalesef ki kadına şiddet hala yaşanıyor. Ayrıca kadınlar sadece fiziksel şiddete değil aynı zamanda psikolojik, ekonomik ya da cinsel şiddete de maruz kalabiliyor.
Kadınlar, aileleri içinde yalnızca cinsiyetleri nedeniyle hor görülüyor, okumalarına engel olunuyor ya da daha çocuk yaşlarda iken evlendiriliyorlar. BM Nüfus Fonu ve Hacettepe Üniversitesi’nin yaptığı bir çalışmaya göre, Türkiye’deki şu an 18-45 yaş aralığında olan her 5 kadından 1’i çocuk yaşta evlendirildi ve çocuk sahibi oldular.
OECD 2019’da hayatlarında en az bir kere partnerleri tarafından şiddete maruz kalan kadınların oranı üzerine yaptığı araştırma kadına şiddeti gözler önüne koyuyor. Bu verilerde Letonya ve Danimarka’da %32, İngiltere’de %29, Almanya, Lüksemburg ve İzlanda’da %22, İtalya ve Yunanistan’da bu oran %19 olarak belirtilmiştir. Listenin başında %38 ile Türkiye varken, son sırada %2 ile Kanada bulunmaktadır. Elbette ki bu oranlar kayıtlara geçmiş olaylar üzerinden oluşturulmuş ancak kayıtlara geçmeyen birçok kadına şiddet olayı da yaşanıyor.
2014’te AB’ye ait bir çalışmada ise kadınların %31’inin fiziksel şiddet, %11’inin ise cinsel şiddet mağduru olduğu belirtiliyor.
Ülkeler ve kuruluşlar bu şiddeti önlemek adına bazı adımlar atıyorlar. Örneğin, 1979 yılında BM tarafından Kadına Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Yok Edilmesi Sözleşmesi (CEDAW) kabul edildi. Bu sözleşme taraf ülkelere kadınlara karşı her türlü ayrımcılığın ortadan kaldırılması yükümlülüğü getirdi. Bu sözleşme ile taraf ülkelere kadınların erkeklerle aynı ölçüde insan haklarından ve temel özgürlüklerini kullanabilmeleri için gelişmesini ve ilerlemesini sağlamak gibi bir sorumluluk yüklenmiştir. Aynı şekilde yine BM 1993 yılında DEVAW-Kadına Yönelik Şiddetin Ortadan Kaldırılması Bildirgesini kabul etmiştir.
2011 yılında ise Avrupa Konseyi tarafından İstanbul Sözleşmesi kabul edilmiştir. Bu sözleşme ile kadına yönelik şiddet ve aile içi şiddeti önleme ve bununla mücadelede temel standartlar ve devletlerin yükümlülükleri belirlenmiştir.
İspanya, 2004 yılında çıkardığı bir yasayla aile içi şiddet olaylarını ele almak için özel mahkemeler kurdu ve mağdurlar için ayrılan bütçe artırıldı.
İngiltere’de ise kadınların 7/24 ulaşabilecekleri yardım hattı ve her kadının başvurabileceği sığınma evleri vardır.
Aynı zamanda Avrupa Konseyi tarafından 1999 yılı “Avrupa Kadınlara Karşı Şiddete Hayır Yılı” olarak ilan edilmiştir. Her yıl 25 Kasım ise Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü’dür.
Kadına Şiddet, sadece kadınların değil herkesin problemidir. Ülkeler, kurumlar daha istikrarlı olarak insan haklarının karşısında olan bu durumun ortadan kalkması için çalışmalı ve gerekeni yapmalıdırlar.
